ما ویژگی‌های الگوی معماری MVP را در بخش اول مطلب آموزش دادیم و در بخش دوم هم این الگو را در برنامه خودمان پیاده‌سازی کردیم. حالا وقت آن است که کمی بیشتر به اعماق برویم. در این آموزش بر روی موضوعات زیر تمرکز می‌کنیم:
در بخش قبلی درباره معماری MVP و تفاوت آن با معماری پیش‌فرض اندروید و MVC صحبت کردیم. در این بخش می‌خواهیم درباره پیاده‌سازی معماری MVP در پروژه‌های اندروید صحبت کنیم.
دوستان زیادی به من لطف دارند و به انحای مختلف لطف و عنایتشان شامل حال من می‌شود. کامنت‌های زیر پست‌ها، ایمیل، تلگرام، تلفن و حضوری. یکی از مورادی که من در بین این ابراز محبت‌ها می‌بینم و برایم بسیار ارزشمند است این است که دوستان سؤال‌های خودشان را از من می‌پرسند و من هم تا جایی که بتوانم سعی می‌کنم در رفع مشکل کمک کنم. اما نکته‌ای که می‌بینم این است که در بعضی موارد دوستان اصول اولیه طرح سؤال یا گزارش خطا در برنامه را رعایت نمی‌کنند. بدون رعایت این اصول احتمال این که مطلوبشان حاصل شود بسیار کم است.
در این مطلب می‌خواهم تجربیات خودم از طرح سؤال و همچنین گزارش خطا در برنامه را با شما به اشتراک بگذارم.
این مطلب ترجمه‌ای است از مطلب «تین مگالی» که در اینجا منتشر شده است.
وقتی برنامه پیچیده‌ای را توسعه می‌دهیم، معمولاً با چالش‌هایی روبرو می‌شویم که پیش از این خیلی‌ها با آن‌ها برخورد کرده‌اند و حالا هر کدام آن‌ها راه‌حل‌هایی بسیار زیبا دارند. به این راه‌حل‌ها «الگو» می‌گویند. ما معمولاً از الگوهای طراحی و الگوهای معماری می‌شنویم. این الگوها توسعه را آسان می‌کنند و بهتر است که ما هم از آن‌ها استفاده کنیم. البته هر زمان که به استفاده از آن‌ها نیاز باشد.
این آموزش به شما در درک اهمیت طراحی خوب پروژه و این که معماری استاندارد اندروید همیشه و برای هر کاری کافی نیست، کمک می‌کند. درباره چند مسأله بالقوه که ممکن است در زمان توسعه برنامه‌های اندروید با آن‌ها روبرو شوید بحث می‌کنیم و نشان خواهم داد که برای حل آن مسائل چطور برنامه را تست کنید و قابلیت اطمینان آن را بالا ببرید. همه این‌ها با کمک الگوی MVP.
احتمالاً تا الان برنامه‌های زیادی دیده‌اید که هنگام ثبت نام و لاگین به برنامه به شما این امکان را می‌دهند تا با حساب کاربری خود در گوگل در برنامه ثبت نام کنید یا وارد برنامه شوید. در این بخش می‌خواهم شما را با این تکنیک سودمند آشنا کنم.
آرش فردی‌پور از همراهان سایت اسمارت‌لب، با تلاش خودش و آموزش‌های سایت اسمارت‌لب، برنامه‌ای نوشته و در کافه‌بازار منتشر کرده است. آرش لطف کرده و درباره برنامه خودش توضیحاتی را فرستاده که با هم می‌‌خوانیم:
با سلام خدمت همه دوستان
حدودا دو ماه پیش بود که با دیدن نرم افزار GetData ویندوز، فکر نوشتن نسخه اندرویدش به ذهنم خطور کرد! به دلیل انجام برخی کارهای شخصی، حدودا از یک ماه پیش به طور جدی شروع به کار کردم…. در این مدت با مشکلات بسیار زیادی روبرو شدم، اما سعی کردم با وقت گذاشتن و صبر، مشکلات رو برطرف کنم و به هدفم برسم.
در ادامه مطالب مربوط به اینترنت و اتصال برنامه‌های اندروید، می‌رسیم به مبحث بسیار مهم امنیت برنامه‌ها. بسیاری از برنامه‌های موبایل که این روزها استفاده می‌کنیم، نیاز دارند به شناسایی کاربر. کاربر باید بتواند به این برنامه‌ها «وارد» شود و برخی کارها را که «مجاز» است انجام دهد. در برنامه‌نویسی به عمل شناسایی یک کاربر Authentication یا احراز هویت گفته می‌شود. هدف از احراز هویت این است که مشخص کند آیا شخصی که می‌خواهد از برنامه استفاده کند همان کسی است که ادعا می‌کند یا نه؟ یکی از معمول‌ترین شیوه‌های احراز هویت استفاده از «نام کاربری» و «رمز عبور» است. اگر کاربر همان فردی که ادعا می‌کند بود، نوبت این است که چک کنیم آیا برای کاری که می‌خواهد انجام دهد «اجازه» دارد یا نه؟ این عملیات را در برنامه‌نویسی «Authorization» یا «احراز صلاحیت» یا «اجازه» می‌نامند.
در این مطلب می‌خواهیم ببینیم چطور می‌توانیم برنامه‌های اندروید خود را از لحاظ امنیتی به دو سلاح «احراز هویت» و «احراز صلاحیت» مجهز کنیم.
در قسمت‌های قبلی این فصل، درباره موضوعات متوعی بحث کردیم. در این مطلب آخرین بخش مطالب مربوط به اتصال برنامه اندروید به سرور را با هم مرور می‌کنیم و در بخش (یا بخش‌های آینده) یک برنامه واقعی می‌نویسیم و از همه چیزهایی که تا به حال یاد گرفته‌اید استفاده خواهیم کرد.
در این بخش می‌خواهم شما را با Retrofit آشنا کنم. طبق تعریفی که خود پدیدآورندگان Retrofit کرده‌اند:
یک کلاینت REST نوع-امن جاوا و اندروید
است. از حاشیه‌نوشت‌های جاوا برای توصیف درخواست‌های HTTP و جانگهدارهای پارامترهای URL و … استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از آن برای آپلود فایل و بدنه درخواست چندپاره (Multipart request body) استفاده کرد.
نکته: رتروفیت (Retrofit) نسخه ۲ کاملاً متفاوت با نسخه‌های ماقبل است. در این نوشته ما فقط از رتروفیت نسخه ۲ استفاده می‌کنیم و به نسخه‌های ماقبل آن کاری نداریم. اگر احیاناً آموزشی را از اینترنت می‌گیرید، حتماً حواستان به نسخه Retrofit هم باشد.
تا این جا مطالب زیادی درباره اتصال برنامه‌های اندروید به یک سرور و ارسال و دریافت اطلاعات نوشتیم:
در ادامه مباحث مرتبط با اتصال برنامه‌های اندروید به سرور می‌خواهم شما را با یک معماری و یک مفهوم بسیار پرکاربرد آشنا کنم: REST.
در ادامه مباحث مرتبط با اتصال برنامه‌های اندروید به اینترنت و وب، این بار به سراغ عکس‌ها و تصاویر می‌رویم.
دانلود کردن عکس‌ها از اینترنت و نمایش آن‌ها در برنامه یکی از کارهای بسیار رایج در برنامه‌های اندروید است. این کار همانقدر که رایج و فراگیر است، سخت و پیچیده هم هست! برقراری اتصال اینترنتی، دانلود عکس، قرار دادن آن در ImageView، کش کردن داده‌های عکس برای صرفه‌جویی در مصرف منابع، مدیریت خطاهای احتمالی و …
همانطور که می‌دانید نظر من و بسیاری از برنامه‌نویسان اندروید این است که به جای درگیر شدن در پیاده‌سازی جزئیات این فرایندهای پیچیده، بهتر است از کتابخانه‌های موجود استفاده کنیم. برای دانلود و دستکاری عکس‌ها در اندروید کتابخانه‌های زیادی وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها Picasso و Glide هستند. در این مطلب نحوه کار کردن با Glide را به شما آموزش خواهم داد.
