اندروید چیست؟

اندروید یک سیستم عامل است. سیستم عاملی که از ابتدا با هدف اجرا بر روی دستگاه های کوچک مصرفی مانند موبایل ها، دوربین های عکاسی، پخش کننده های چند رسانه ای و … طراحی شده است. هسته این سیستم عامل از لینوکس گرفته شده است. اما با افزودن برخی از ویژگیهای خاص، خود را از لینوکس متمایز کرده است. اندروید کدباز (Open Source) است. به این معنا که هر کسی می تواند کد منبع آن را ببیند و اگر خواست آن را تغییر دهد. کدباز بودن ویژگی است که اندروید از لینوکس به ارث برده است. کدباز بودن اندروید باعث شده است که هر کسی بتواند آن را به دلخواه خود تغییر داده و بر روی دستگاه های خود نصب کند.

این روزها استفاده از اندروید به شدت فراگیر شده است. طبق آماری که گوگل در کنفرانس IO 2014 ارائه کرد، در حال حاضر اندروید حدود یک میلیارد کاربر فعال دارد و این رقم هر سال افزایش می یابد.

تاریخچه اندروید

در اوت ۲۰۰۵، گوگل شرکت اندروید واقع در پالو آلتو، کالیفرنیا را خرید. شرکت کوچک اندروید که توسط اندی رابین، ریچ ماینرز، نیک سیرز و کریس وایت پایه‌گذاری شده بود، در زمینه تولید نرم‌افزار و برنامه‌های کاربردی برای تلفن‌های همراه فعالیت می‌کرد. اندی رابین مدیر عامل اجرایی این شرکت پس از پیوستن اندروید به گوگل به سمت قائم‌مقام مدیریت مهندسی این شرکت و مسئول پروژه اندروید در گوگل منصوب شد. تیم اندروید به رهبری رابین فعالیت خود را برای تولید سکوی تلفن همراه مبتنی بر هسته لینوکس آغاز کردند و نتیجه اولیه این پروژه در نشست خبری شرکت گوگل در ۵ نوامبر سال ۲۰۰۷، مطرح کردن اتحادیه گوشی باز بود. ۳۴ شرکت فعال در زمینه تولید نرم‌افزار، تولید تلفن‌های همراه، اپراتور تلفن همراه و تولیدکننده نیمه رساناها و پردازنده‌های تلفن همراه اعضای بنیان‌گذار این اتحادیه بودند. در میان نام‌های مشهور در بین اعضای مؤسس، شرکت‌هایی چون سامسونگ، ال‌جی الکترونیکس، موتورولا، اچ‌تی‌سی، تی-موبایل، ان‌تی‌تی دوکومو، اینتل، انویدیا، تگزاس اینسترومنتس، کوالکام، برودکام، تلفونیکا، اسپرینت، ای‌بی و البته گوگل به چشم می‌خوردند. اریک اشمیت مدیر ارشد اجرایی گوگل در این مراسم گفت: «اعلام امروز بسیار جاه‌طلبانه‌تر از معرفی تنها یک تلفن گوگلی است که در چند هفته اخیر توسط رسانه‌ها پیش‌بینی شده بود. از دیدگاه ما سکویی که ما ارائه کرده‌ایم، هزاران تلفن گوناگون را به بازار روانه خواهد کرد.» نخستین گوشی مبتنی بر اندروید توسط شرکت اچ‌تی‌سی با همکاری تی-موبایل تولید شد. این گوشی که به فاصله کمتر از یک سال از تشکیل اتحادیه گوشی باز یعنی در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸ تولید شد، در بازارهای مختلف به نام‌های اچ‌تی‌سی دریم، تی-موبایل جی۱ و ارا جی۱ به بازار عرضه گردید. (ویکی پدیا)

پس از آن شرکت های زیادی به جمع سازندگان دستگاه های اندرویدی پیوستند که مهم ترین آنها سامسونگ، موتورولا، ال جی، لنوو، HTC و … است.

در حال حاضر آخرین نسخه رسمی اندروید نسخه ۴٫۴ است که با نام تجاری KitKat شناخته می شود.

در زمان نوشتن این مطلب، نسخه جدید اندروید با نام موقت اندروید L معرفی شده است ولی هنوز نهایی و عرضه رسمی نشده است.

نامگذاری نسخه های اندروید

نسخه های مختلف اندروید بر اساس دسرها و شیرینی ها و به ترتیب حروف الفبا نامگذاری شده اند. این نسخه ها به ترتیب تاریخ انتشار:

• اندروید نسخه ۱٫۰
• اندروید نسخه ١٫١
• اندروید نسخه ١٫۵ کیک یزدی (Cupcake)
• اندروید نسخه ١٫۶ دونات (Donut)
• اندروید نسخه ۲ و ۲٫۱ نان خامه ای (Éclair)
• نسخه ۲٫۲ ماست بستنی (Froyo)
• اندروید نسخه ۲٫۳ نان زنجبیلی (Gingerbread)
• اندروید نسخه ۳ و ۳٫۱ و ۳٫۲ کندوی عسل (Honeycomb)
• اندروید نسخه ۴٫۰ بستنی حصیری (Ice Cream Sandwich)
• اندروید نسخه ۴٫۱ آب‌نبات ژله‌ای (Jelly Beans)
• اندروید نسخه ۴٫۲ آب‌نبات ژله‌ای (Jelly Beans)
• اندروید نسخه ۴٫۳ آب‌نبات ژله‌ای (Jelly Beans)
• اندروید نسخه ۴٫۴ یا کیت‌کت (KitKat)

اگر می خواهید با جزئیات کامل تاریخچه تاریخچه اندروید را مطالعه کنید و با تفاوتهای نسخه های مختلف اندروید آشنا شوید، مطلب مفصل و عالی زومیت با عنوان «تاریخچه‌ کامل سیستم‌ عامل اندروید» را از دست ندهید!

روش های مختلف برنامه نویسی اندروید

برای برنامه نویسی اندروید دو روش اصلی وجود دارد.

در روش اول که روش ذاتی (Native) نامیده می شود، برنامه را به کمک ابزارهای توسعه فراهم شده توسط شرکت گوگل به نام Android SDK و با زبان جاوا می نویسیم. در این روش برنامه ها کامپایل شده و در نهایت تبدیل به یک فایل با پسوند apk می شوند که می توان آن را به صورت مستقیم در دستگاه (گوشی، تبلت) نصب و سپس اجرا کرد. برنامه هایی که با این روش نوشته می شوند سرعت اجرای بالایی دارند اما از سوی دیگر نیاز به دانش بالایی در زبان جاوا و طراحی رابط کاربری با XML دارند که متاسفانه فراگیری آنها خیلی راحت نیست و نیاز به تمرین و ممارست فراوان دارد.

در روش دوم که دورگه یا Hybrid نامیده می شود، برنامه با HTML5 و CSS3 و جاوا اسکریپت نوشته شده و سپس کل برنامه در داخل چیزی شبیه به یک مرورگر اینترنتی به نام WebView نمایش داده می شود. در انتهای کار WebView را به شکل یک برنامه ذاتی تبدیل به apk می کنند و در اختیار کاربران می گذارند. بزرگترین مزیت این روش نسبت به روش برنامه نویسی ذاتی عدم نیاز به یادگیری یک زبان برنامه نویسی است و دومین مزیت آن، امکان استفاده مجدد از همان برنامه در سایر دستگاه ها از جمله iPhone و iPad و Windows Phone بدون هیچ تغییری یا با تغییرات خیلی کم است. اما یک عیب بزرگ هم دارند و آن هم سرعت بسیار پایین اجرای برنامه های دورگه است.

در این دوره آموزشی ما شیوه برنامه نویسی ذاتی اندروید را آموزش داده و احتمالاً در آینده در موضوعی جداگانه به برنامه نویسی دورگه خواهیم پرداخت.

رابطه زبان جاوا و اندروید

گفتیم که برنامه های ذاتی (Native) اندروید را با زبان جاوا می نویسیم اما معنی این حرف این نیست که اندروید برنامه های جاوا را اجرا می کند. همانطور که خود اندروید هم بر اساس سیستم عامل لینوکس توسعه داده شده ولی اندروید برنامه های لینوکس را هم اجرا نمی کند! علت این است که به خاطر ملاحظاتی از جمله امنیت اطلاعات کاربران و حفظ حریم خصوصی آنها، اندروید فقط برنامه هایی را اجرا می کند که شرایط و ضوابط خاصی را رعایت کرده باشند. این برنامه ها بر روی یک ماشین مجازی به نام دالویک (Dalvik) اجرا می شوند و این ماشین مجازی سطوح دسترسی به اطلاعات، شبکه، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و … را به شدت کنترل می کند.

در اندروید کیت کت، ماشین مجازی جدیدی برای اندروید معرفی شد به نام ART که قرار است در نسخه های بعدی اندروید به طور کامل جایگزین Dalvik شود.